Tak jak wspomniałem, będzie trochę więcej kącika teraz. Nic się nie zmienia, muzyka jest dalej moją największą motywacją do biegania a pisanie o niej po prostu sprawia mi przyjemność.
Najczęściej wybieram płyty, które dobrze znam, które lubię, zupełnie jak w
Rejsie :) I o nich bardzo łatwo się pisze, każda z nich kojarzy mi się z jakimś fragmentem mojego życia, który mogę tutaj przywołać.
Ale są też takie pozycje, które słucham na zasadzie "
ludziom się podoba, dowiedzmy się więc do cholery dlaczego". W swojej muzycznej edukacji całkowicie ominąłem grunge i britpop, czyli dwa główne nurty, którymi przesiąkał świat w trakcie mojego liceum i studiów. Jest kilka zespołów-fenomenów, których t.o.t.a.l.n.i.e nie rozumiem i od czasu do czasu sprawdzam czy coś się nie zmieniło. Jednym z nich jest Oasis.
"
Oasis to największy zespół świata" - powiedział kiedyś jeden z braci Gallagherów. Być może była to tylko prowokacja, która miała nawiązać do słów Lennona, że "
The Beatles są teraz popularniejsi od Boga". Ale jeżeli świat się zachwyca, sypią się ekstatyczne recenzje, a sam Tony Blair powiedział publicznie, że codziennie przed pracą słucha
Definitely Maybe...
to może po 22 latach od wydania (What’s the Story) Morning Glory? warto wreszcie tej płyty posłuchać!?
