piątek, 31 stycznia 2020

The Legendary Pink Dots - cz 1 - The Maria Dimension


Cofam się w przeszłość 25 lat. I słyszę pytanie, na które uwielbiam odpowiadać:

- Jakie są Twoje ulubione zespoły?
- Pink Floyd, The Sisters of Mercy, King Crimson, Genesis, Van Der Graaf Generator, The Legendary Pink Dots... - wymieniać dalej?

2/3 moich muzycznych fascynacji pochodzi z audycji Tomka Beksińskiego. Tak było również wiosną 1991 roku. Byłem uczniem 8-mej klasy szkoły podstawowej w Łęgowie i pamiętam dokładnie ten moment. Przy wieży marki Sanyo spędzałem niedzielny wieczór słuchając radia. I nagle zaczęło mnie coś hipnotyzować. Dziwny wokal kryjący cierpienie i niespotykaną melodykę skrytą za elektronicznym tłem. Cóż to za zespół? Zastygam czekając na jakąkolwiek informację.

- The Legendary Pink Dots i pierwsza część płyty The Maria Dimension - ogłasza Tomek Beksiński - za tydzień w Wieczorze Płytowym posłuchamy części drugiej, ale już teraz mała zapowiedź - utwór  "Belladonna".

Tydzień później czekałem z kasetą C90 przy magnetofonie aby w odpowiednim momencie włączyć REC.

Druga część płyty. Od zapowiedzianej Belladonny aż po Crushed Velvet.

I te słowa Tomka, które mam do dziś nagrane na kasecie.

To był 17 marca 1991 roku. Ktoś zgrał te słowa. Można posłuchać ich tutaj. I ta zapowiedź Yes - Tormato... do dziś nieodłącznie kojarzy mi się z LPD.

* * *

Oszalałem na punkcie tej "połówki płyty" nagranej na kasetę. Zacząłem obsesyjnie wyłapywać z audycji Beksińskiego jakiekolwiek inne wzmianki o Legendary Pink Dots. Nagrywałem na kasety pojedyncze utwory starając się wynotować w opisach z jakich płyt pochodzą. 

Szansa aby nagrać całą płytę z wypożyczalni płyt CD? Żadna! Nikt nie miał Różowych Kropek w Trójmieście. Internet? Pierwszy raz miałem się z nim spotkać dopiero za 4 lata na Politechnice Gdańskiej. To był ten cudowny, spokojny świat, kiedy najbardziej skomplikowaną elektroniką jaką posiadało się w domu był odtwarzacz CD...

Słuchałem tej połówki płyty z kasety do upadłego. Marzyłem aby kiedyś móc kupić sobie oryginalny CD. Kumulowałem w sobie miłość do kropek i w końcu udało mi się znaleźć odpowiedniego dealera: sklep Music Man na Garncarskiej obiecał mi sprowadzić ten album. 

Ten dzień kiedy odebrałem The Maria Dimension. 
Ten dzień kiedy absolutnie nikt nie wiedział dlaczego czuję się królem domu, podwórka, osiedla i całej wsi. 
Ten dzień, kiedy nawet jak ktoś by się dowiedział, to tylko wzruszyłby ramionami.
Ten dzień kiedy posłuchałem tej płyty w całości, z własnego oryginalnego nośnika, kiedy mogłem powąchać okładkę i zakochać się we wzorach na krążku...

Fanem byłem już od dawna. Tego dnia dnia stałem się wyznawcą.

c.d.n.

* * *

[13 lutego The Legendary Pink Dots zagra w Drizzly Grizzly w Gdańsku, będzie to mój mniej więcej 15-sty koncert LPD, na którym będę. Z tego powodu biegając odświeżam historię swojej miłości z legendarnymi różowymi kropkami na uszach]


RECENZJE PŁYT PRZY KTÓRYCH BIEGAŁEM

czwartek, 30 stycznia 2020

Kenijski fartlek #1 nad gdańskim Iten



- TRZYDZIEŚCI SEKUND!! 

To krótko i długo. Niby niewiele, ale jednak jeszcze trochę.

- JESZCZE PIĘTNAŚCIE SEKUND!! - odlicza Antoni.

To już naprawdę niewiele, uda się, bez zwalniania, razem z grupą. Odliczam po cichu razem z Antonim.

- PIĘĆ, TRZY, JEDEN!! PRZERWA...

niedziela, 26 stycznia 2020

Vaporfly Nike - doping technologiczny?

fot: Tomek Bagiński (tommibagins.pl)

Jestem fanem Roberta Kubicy i ze smutkiem oglądałem ostatni sezon F1 patrząc jak walczy o honor swoim złomkiem od Williamsa. I w mojej głowie, podobnie jak w milionach innych pojawiała się smutna myśl: "gdyby wsadzić go do Mercedesa, to by innym pokazał jak się jeździ!"

Czy za kilka lat podobne zdanie padnie w kontekście biegania? Brzmi to trochę jak futurystyczny świat z Odysei Kosmicznej 2001 (o shit! to była projekcja na 19 lat temu!). Ale wyobraźmy sobie, że nie następują żadne regulacje techniczne ciała lekkoatletycznego i po sub2h w laboratoryjnych warunkach rozpoczyna się wyścig zbrojeń.

W tej chwili Nike zbiera całą pulę. Marketingowo zostaliśmy rozegrani jak lemingi. Nike zrobiło buta, który dodaje nam teoretycznie kilka sekund na każdy kilometr poprzez odzyskiwanie energii sprężystej przez zaszytą w bucie płytką węglową. Ale uwaga! Ten but odzyskuje te kilka sekund tylko przez 200 mil. Chcesz bić rekordy? Kupuj nowe Nike na każdy maraton!!

Parkrun Charzykowy #100


100-tny parkrun w Charzykowach został poprzedzony wspomnieniem Pana Zbyszka Wiśniewskiego, który zmarł 15 stycznia przeżywszy 83 lata. Pan Zbyszek biegł tutaj 64 razy i osiągał absolutnie wyjątkowe rezultaty patrząc przez współczynnik wieku.


Biografia Pana Zbigniewa jest wyjątkowa. Ale jedna notka, spośród tych, które można znaleźć w internecie brzmi tak: "Pierwszy maraton Wiśniak przebiegł w wieku 58 lat. W 2000 roku w Dębnie pobił swoją życiówkę i rekord Polski w maratonie w kat. 60-64 lat. Pokonanie ponad 40 km zajęło chojniczaninowi zaledwie 2 godz. 55 min. i 11 s."

Każdy, kto będąc 20-30 lat młodszy i odbił się od ściany próbując złamać 3 godziny, przyklęka na jedno kolano, spogląda w górę i wyszeptuje: "Panie Zbigniewie, szacunek!"

środa, 22 stycznia 2020

Szukam kilometrów

Mam cały czas w głowie tekst Krzyśka Dołęgowskiego o tym jak przygotowywał się  do 6xBabiej. Udało się mu jako pierwszemu w historii zrobić go w limicie. A cały pomysł był banalnie prosty i z pewnością znany i wypowiadany wcześniej przez wielu. Chodziło o to, aby trenować na takich trasach, na których będą zawody. Jeżeli 70% czasu ma spędzić na ostrych podejściach - to powinien przez 70% czasu trenować właśnie ostre podejścia. Jeżeli trasa nie ma w sobie ani kilometra płaskiego - trenowanie po płaskim kompletnie mija się z celem.

Mój najbliższy start to TUT (Trójmiejski Ultra Track). Trasa 42 km+ bo na tę dłuższą nie zdążyłem się zapisać. Chcę pobiec ten bieg na maksa. Na pewno nie treningowo i nie krajoznawczo. TPK znam dość dobrze i zwiedzać nie muszę.

niedziela, 19 stycznia 2020

Powrót z Rewy - historia prawdziwa

To nie jest wpis tak epicki, jak ten o drodze na ŁUT150. Niech tytuł was nie myli. To nie jest Kac Vegas 2 w historii wypraw na biegi ultra.


To jest zwykła niedziela, która zaczęła się TAK.

* * *

Michał Joszczak's challenge "Patrick LE BORGNE vs the rest of the world"

Uwielbiam robić żarty moim dzieciakom. Jednym z moich klasyków jest śledzenie identycznego samochodu jakim sami jeździmy. Kiedy przypadkiem w trakcie drogi ze szkoły/przedszkola/basenu etc trafimy na drodze na identyczny model czarnego peugeota zaczynam go śledzić i krzyczę do dzieciaków:

-"Aaaaaaaa!!! Widzicie?! Ktoś ukradł nam peugeota!!! Jedziemy za nim!!"

Kilka razy dały się nabrać, ale teraz doskonale wiedzą o co chodzi i mówią do mnie:

-"Taaato, przecież my jedziemy naszym peugeotem, więc nikt nam go nie ukradł"

Ale taka jest tradycja. Jak trafimy na identyczny egzemplarz na drodze, to go śledzimy i czasem nawet zajeżdżamy aż pod samą biedronkę, parkujemy obok, po czym krzyczymy "oddawajcie naszego peugeota!!".

Taka jest tradycja.

I tutaj następuje ciąg dalszy. Staram się jak mogę wytłumaczyć moim dzieciom na czym polega fenomen filmów z czasów PRL. To jest awykonalne. W każdym razie, tradycja to jest coś takiego, że kiedy ktoś ukradnie nam wóz, to musi oddać ... samolot. Taka jest tradycja. Ekstradycja.

I od jakiegoś czasu moje dzieciaki kiedy widzą na drodze identycznego peugeota to krzyczą do niego: "eeeeeejjj! ukradłeś nam samochód! oddawaj samolot!"


sobota, 18 stycznia 2020

Parkrun Gdańsk-Południe #186 - Setka Baginsa


Dziś był BIEG! Patrząc ze statystycznego punktu widzenia osiągnięto czwarty i piąty najszybszy wynik na tej trasie. Dwóch Tomków B. pobiegło w 16:51 i 16:55. Biorąc pod uwagę tylko tzw "naszych" to wyniki są na podium (drugi i trzeci).

[Dwa najszybsze należą do "gości" z wysp. Jonathan ESCALANTE-PHILLIPS Ben HAGUE złamali 16 minut]

Jak do tego doszło - ja nie nie wiem, ale na pewno dowiemy się niedługo na blogu Tommiego Bagginsa. Ja nawet ogólnie nie wiem co się wydarzyło, bo nie widziałem ani sekundy tej rywalizacji. Nie starałem się podpiąć nawet na 500 metrów, stanąłem w środku stawki i chciałem sobie pobiec na 24-25 minut. Miałem w nogach już 45 minut rozgrzewki (?) oraz około 100 km uzbieranych w ciągu ostatnich 5 dni. Ale parkrun rządzi się swoimi prawami.

piątek, 17 stycznia 2020

Kącik biegowego melomana: Patti Smith - Horses

Są takie albumy, które kiedyś weszły tak mocno, że ciężko do nich wracać. Brzmi paradoksalnie, ale to właśnie czułem przez długie lata do debiutu Patti Smith - Horses [1975].


Kiedy miałem naście lat równolegle zgłębiałem całą szeroką amerykańską scenę "psychodeliczną" (to oczywiście względne pojęcie), ale łapie się tutaj wszystko od The Doors, poprzez Janis Joplin, Hendrixa, Jefferson Airplane  aż po folkowego i poetyckiego Dylana. Z drugiej strony byłem fanem bajkowo-matematycznego art-rocka z wysp brytyjskich: Genesis, Van der Graaf, King Crimson...

Freestylowe kilometry

"Dużo freestylowych kilometrów, freeplan biegowy dają podstawy do tego, żeby stwierdzić, że jaki będzie ten rok, tego nie wie nikt"


To cytat z komentarza, który Marcin zostawił pod moim ostatnim mini-postem o podsumowaniu roku. Bardzo mi się spodobał, bo w pigułce oddaje dokładnie to co mam teraz w głowie. Nie chcę i wręcz nie jestem w stanie podjąć żadnego konkretnego planu biegowego. Nie mogę nawet powiedzieć, że wróciłem do korzenia biegania, bo wtedy biegałem po to aby schudnąć. Teraz nawet tego nie muszę. Myślenie o rekordach to być może dopiero odległa wiosna. Naprawdę nic nie zmusza mnie do zakładania butów, a jednak zakładam je z ogromną przyjemnością.

środa, 15 stycznia 2020

Najkrótsze podsumowanie roku 2019

Blokuje mnie to podsumowanie. Nie mam weny aby je pisać. Dwa razy się  już zabierałem, mam nawet napisane już takie chronologiczne podsumowanie pierwszego półrocza, ale dokończenie i publikację odłożę na nigdy. Kompletnie nie czuję tego wpisu, tego podsumowania. I chyba dopiero teraz doszło do mnie dlaczego...

Wmówiłem sobie, że był to najlepszy rok w moim życiu. Wydarzyło się po prostu w chuj rzeczy: zwycięstwo na parkrunie, 18 z przodu na 5 km, 39 na 10 km, połówka poniżej 1:30, maraton sub 3:15, do tego fajne biegi wyjazdowe, "mistrzostwo Włoch" w biegu osób bez zaświadczenia lekarskiego na 5 km między winnicami, Rzeźnik... Moje wszystkie życiówki mają datę 2019.

Ale tak naprawdę, tak w głębi siebie naprawdę nie uważam, że ten rok był jakiś lepszy niż inne. Oczywiście, że efekty cieszą. Z całą pewnością zapamiętam mnóstwo chwil. Ale nie były one ani szczególnie lepsze, ani bardziej wartościowe niż te, które przeżywałem wcześniej bądź liczę, że jeszcze przede mną.

Może z wyjątkiem tej jednej, tej kiedy naprawdę się wzruszyłem.

Dokładnie tej:



Wspominam to podium dość często. Czasami nawet wyszeptam sobie cichutko pod nosem: "oooo mamo, ale to było zajebiste..."


Ten rok będzie na pewno inny. Jeszcze do końca nie wiem jaki, ale czuję, że mam trochę inaczej w głowie. Zobaczymy...


niedziela, 12 stycznia 2020

Bieg vs marsz - czyli pierwsze podsumowanie roku 2019

Kilka dni temu chodząc całą rodziną po "IKEI" zostałem oddelegowany aby zanieść torby do samochodu i wrócić. Nikt nigdzie się nie spieszył, nikt mnie nie popędzał. Co więcej, taki czas kiedy mogę po prostu przejść się z torbami na parking to czysty relaks, chwila odpoczynku, "chwila dla Ciebie". Tak to wygląda z perspektywy pięcioosobowej rodziny.  Ale zamiast spokojnie iść, zacząłem biec.

Kiedy po prostu idę mam wrażenie, że świat obok porusza się za wolno. Chodnik pod nogami naśladuje efekt slow motion. Czuję się niekomfortowo, czuję niepokój, czuję się źle.

Dobiegłem do auta. Wrzuciłem torby do bagażnika i również biegiem obrałem azymut na dołączenie do reszty rodziny. I kiedy tak biegłem ubrany w granatowy sweterek zacząłem się zastanawiać czy więcej kilometrów pokonuję marszem czy biegiem?

Arytmetyka była dość łatwa. Wyciągnąłem po prostu dane z trzech aplikacji:

  • Zdrowie na iPhona (która mierzy moje całkowite przemieszczenie kiedy mam przy sobie komórkę)
  • Endomondo (czyli apkę, w której agreguję swoje wszystkie treningi)
  • TomTom (czyli apkę, do której zgrywam treningi mierzone zegarkiem, kiedy biegam bez komórki)

Dodatkowo przyjąłem dwa uproszczenia:

  1. Nie poruszam się praktycznie nigdy bez komórki albo zegarka. Uproszczenie zgodne z prawdą.
  2. Nie biegam jednocześnie z komórką i zegarkiem. Tutaj może zdarzyło mi się to zrobić kilka razy, ale w skali roku to są promilowe różnice. Kiedy chcę posłuchać muzyki - biegam z komórką i również komórką mierzę dystans. Kiedy nie słucham - biegam z zegarkiem. 

Mając takie założenia wystarczyło wyciągnąć suche dane i odpowiednio je odjąć/dodać.

  1. Według aplikacji Zdrowie pokonałem w 2019 roku 3467 km ze swoją komórką.
  2. Według TomToma przebiegłem 1110 km (czyli tyle przebiegłem z zegarkiem i każdy trening uploadowałem na endo)
  3. Według Endomodno pokonałem 3433 km biegiem (bieganie+bieżnia)

Czyli łącznie pokonałem:
  • marszem i biegiem (1+2)  4577 km 
  • z czego samym biegiem (3) 3433 km  
  • a samym marszem (1+2-3) 1144 km

 I jeszcze wykres kołowy :)



Trudno się po takich obliczeniach dziwić, że jak idę z zakupami po IKEI to biegnę, skoro 3/4 dystansu jaki pokonuję w ciągu roku - pokonuję biegiem.