Collage to zespół, który nie wziął się znikąd. Założony w połowie lat 80-tych przez Mirka Gila i Wojtka Szadkowskiego. W 1990 roku wydał debiutanckie Baśnie, które o mały włos również nie znalazły się w moim zestawieniu (skreśliłem je w jednym z ostatnich momentów). Baśnie to płyta jeszcze bardzo nieokrzesana, świeża, eksplodująca "radością z możliwości grania prog-rocka w Polsce".
Moonshine to płyta z 1994 roku. To dopiero druga pozycja z autorskim materiałem Collage (nie liczę Pieśni Johna Lennona oraz składanki Changes). Płyta nagrana w całości po angielsku, nastawiona na zdobywania świata. Płyta nagrana perfekcyjnie technicznie, genialnie zrealizowana, a do tego niepowtarzalna brzmieniowo, bardzo charakterystyczna, gęsta, pełna pogłosów. Do Gila i Szadkowskiego dołączył Robert Amirian na wokalu (kto pamięta, że śpiewał z Varius Manx przed Anitą Lipnicką?) oraz Krzysztof Palczewski i Piotr Witkowski. Panowie potrenowali wspólnie nagrywając dwa lata wcześniej wspomniane Nine Songs of John Lennoni i do nagrywania Moonshine przystąpili niczym Orły Górskiego.
Uważam, że wtedy, w połowie lat 90-tych żaden inny prog-rockowy zespół na całym świecie nie grał lepiej niż Collage.
Uważam tak od wielu lat, uważam i dzisiaj, po wysłuchaniu ponad 70 minut muzyki zawartej na Moonshine. KAŻDY utwór na tej płycie to arcydzieło. Każdy utwór jest gęsty od pomysłów, od nut i melodii, które pojawiają się na chwilę by zaraz zniknąć ustępując miejsca kolejnym. W każdym pojedynczym utworze jest potencjał, aby zrobić z niego całą samodzielną, 45-minutową płytę i dalej nie będzie to gęsta melodycznie płyta.
Moonshine grupy Collage to najlepsza płyta nagrana przez polski zespół ever. Tak uważam. I mogę się pod tym podpisać.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz