Sudecki impuls

To był impuls. Życie jest za krótkie aby odkładać biegi na kolejny rok. Od momentu kiedy jak iskra przeleciała w mojej głowie myśl "a może by tak pobiec Sudecką Setkę?" do momentu kiedy byłem zapisany i opłacony minęły może niecałe dwie godziny. W tym czasie zdążyłem udowodnić żonie, że taki wyskok z Gdańska za Wałbrzych może zająć tyle samo czasu to 200 km na Hel i z powrotem. Potem odebrałem dzieciaki ze szkoły i wykonałem trzy kluczowe telefony:

1. Joszczi jak tylko usłyszał, że wyciągam go na setkę - zgodził się od razu.
2. Dominik powiedział: "zawsze marzyłem aby pojechać w Sudety"
3. Stasiu.... Stasiu ciągle kontuzja :(((

Kiedy zadaję sam sobie pytanie "dlaczego akurat Sudecka Setka?" odpowiedzi napływają same:

• Ten bieg kosztuje 50 PLN. To cenowy ewenement, to 5 (pięć !!!) razy taniej niż wpisowe na Rzeźnika. 50 złotych to cena za jaką coraz ciężej pobiec nawet zwykłą dyszkę na Kaszubach. Nie trzeba weryfikować domowego budżetu, można po prostu zapisać się i zapłacić. 
• Nie byłem w Sudetach od 1992 roku. To niemal ćwierć wieku. 
• Ten bieg będzie miał w tym roku swoją 28 edycję. To najstarszy nocny bieg górski z Polsce. Chyba fajnie będzie uczestniczyć w czymś z taką tradycją.
• Start o 22:00 i tylko jedna noc w biegu to... o połowę mniej niż na Łemko150 :)
• Pierwsze 4 km są z górki :) Ja zawsze marudzę na górskich biegach, że dostajemy na dzień dobry strzała w twarz jakimś mozolnym podejściem. A tutaj będzie okazja na spokojnie rozkręcić się i naoliwić. 
• Do Boguszowa-Gorców można dojechać bezpośrednio pociągiem z Gdańska. I taka podróż będzie chyba wygodniejsza niż turlać się samochodem. 
• Czas... to jest najważniejsze. Do tej pory górskie ultra było związane z minimum 3 a często i 5 dniami poza domem. Tutaj ten start o 22:00 wszystko układa trochę inaczej. Wyjazd w piątek rano pociągiem, niby że idę do pracy. Nie wracam na noc, bo od razu "po pracy" idę biegać z kolegami. Bieganie jest długie i męczące i trochę się jeszcze przesuwa na sobotę. Ale dobę po starcie biegu ponownie jestem w pociągu zmierzającym do Gdańska i w niedzielę z samego rana wypoczęty melduję się w domu.  Urywam więc tylko pół weekendu a nie cały.

Boję się tylko jednego. Boję się, co będzie się działo w pociągu. Nie jechałem pociągiem dalej niż do Tczewa od 20 lat. I nigdy z Joszczim.