II Bieg Czyste Miasto Gdańsk - relacja

Czyste Miasto Gdańsk to nie tylko bieg open. To przede wszystkim impreza o charakterze rodzinnym - w pewnym sensie - sąsiedzkie spotkanie. Podobnie jak rok temu można było dostać za friko dowolną ilość wody z saturatora, dzieciaki na szkolnym boisku mogły korzystać z trampolin, zjeżdżalni. Było malowanie twarzy, twister i mega jenga. No i jeszcze 8 biegów dziecięcych w kategoriach wiekowych od lat 3 do 15.

Bieg w kategorii open był tylko dodatkiem. Bo celem nie było ściągnięcie pod SP12 najlepszych biegaczy, ale zmotywowanie jak największej liczby rodzin do wyjścia z bloków i spędzenia soboty wspólnie na tej imprezie. I to się na pewno udało. Łącznie (wszystkie kategorie) wystartowało 550 osób z czego 2/3 to dzieci. I to nie tylko dzieci "biegających rodziców", a praktycznie wszystkich sąsiadów. 

Nowością w odróżnieniu od poprzedniego roku był fakt, że imprezę obsługiwała firma zajmująca się organizacją zawodów sportowych (rok temu wszystko było robione głównie rękami wolontariuszy z Rady Dzielnicy). Dzięki temu wszystko było tak jak na normalnych eventach biegowych: elektroniczne zapisy, pakiety (koszulka, kubek, batonik, numer startowy i chip), depozyty, elektroniczny pomiar czasu, oznakowana i obstawiona trasa oraz punkt z wodą, który mijało się dwukrotnie). Sama trasa też nie składała się z kilku okrążeń, a zakreślała ponad 10 kilometrową pętle po moim osiedlu (rysując dwie ósemki między zbiornikami retencyjnymi znanymi m.in. z trasy Parkrun Gdańsk-Południe). Po biegu medale dla wszystkich, dekoracje zwycięzców i losowanie nagród wśród wszystkich uczestników.

Ale najwięcej emocji oczywiście wzbudziły biegi dzieci! Dziewczynki w wieku 7-9 (czyli moje dwie córki) biegły na 300 metrów, czyli raczej sprint, gdzie ciężko było wyprzedzać :) Ponieważ wybiegaliśmy się kilka godzin wcześniej na parkrunie nie było żadnego pompowania balonika. Chodziło o uczestnictwo, dotarcie do mety i medal w nagrodę. I tak się stało :)

Tylko jeden z kibiców nie wytrzymał tych emocji i zasnął. 

Zgrzyt. 

Chwilę później wystartował bieg chłopców w wieku 7-9 lat. Stałem jakieś 50 metrów przed metą i dokładnie widziałem walkę na finiszu. Prowadził chłopak w czerwonej koszulce, ale doganiał go rywal w koszulce białej. Ten drugi biegł szybciej i wszystko wskazywało na to, że długim finiszem wpadnie na metę pierwszy. Wtedy ten w czerwonym najpierw zaczął blokować go ciałem, a kiedy się zrównali próbował podciąć, zepchnąć z trasy i szarpać za koszulkę. Ten w białym zachwiał się, stracił rytm i odpuścił.

Na KAŻDYCH zawodach dla dorosłych byłaby natychmiastowa dyskwalifikacja. Sędzia nie mógł tego nie widzieć. Aby nie było wątpliwości Kamil (który sam w sobie jest ciałem pedagogicznym i człowiekiem o najwyższych wzorcach etycznych) podszedł do sędziego i opisał incydent. Sędzia temat raczej olał i kazał pójść do organizatora. Kamil tak zrobił, ale organizator kazał iść do sędziego. Ostatecznie nikt do tematu nie podszedł na poważnie i kolega w czerwonej koszulce dumnie chwycił puchar za 1 miejsce w biegu.

Wydaje mi się, że po prostu sędzia był tutaj aby zgarnąć swoją dolę, a nie rozwiązywać problemy. Kłopoty są przecież niepotrzebne, a Kamil, który uparcie i bezinteresownie próbował wyegzekwować sprawiedliwość - był potraktowany jak intruz.

Jeżeli wśród dzieci 7-9 tolerowane są takie zachowania nie mające kompletnie nic wspólnego z ideą sportu to co będzie potem? To nie była walka na trasie czy tzw "incydent wyścigowy". To był problem z poradzeniem sobie, że ktoś cię wyprzedza i fizyczny atak na tę osobę. W domu - jest to problem rodziców, w szkole - problem nauczycieli, ale na zawodach sportowych - problem sędziego. Jestem rozżalony, że incydent został zamieciony pod dywan.

* * *

Jakie to uczucie zobaczyć na 5-tym kilometrze biegu kumpla stojącego przy ścieżce sączącego zimnego browara i machającego Ci kapeluszem? Jeżeli da Ci łyka - to fajne uczucie :)

...zaczęło się od tego, że rok temu napisałem, że jeżeli Bieg Czyste Miasto Gdańsk będzie miał koleją edycję to pobiegnę w nim w kowbojskim kapeluszu. I byłbym zupełnie o tym zapomniał, gdyby nie to, że we wtorek odświeżyłem sobie własną relację z przed roku... i zamarłem widząc tę deklarację. Na mój apel o użyczenie kapelusza odpowiedział Dominik. Ma taki w domu i pożyczy jak mu nie zapocę :)

- O k**** zapomniałem przynieść Ci kapelusza! - powiedział Dominik kiedy spotkaliśmy się przed startem.
- No tak, można na Tobie polegać jak na Zawiszy Bydgoszcz...

Ale ale!! Biorąc pod uwagę, że Dominik nie zdążył zapisać się na bieg (brak możliwości zapisów w dniu zawodów), była jeszcze szansa, że dostarczy mi go gdzieś na trasie.


Wystartowaliśmy o 13:30. Na początku trochę traila po okolicznych pagórkach. To jedyne fragmenty tej trasy, o których mogę powiedzieć, że przebiegałem je wcześniej ledwie kilkadziesiąt razy - pozostałem przebiegałem kilkaset, a może i więcej. Słońce świeciło dość mocno a ja z trudem wykręcałem tempo 5:40 min/km. Może to zabrzmi dziwnie, ale moja waga robi swoje i przy ciepłej pogodzie i pagórkowatym terenie takie tempo zaczęło rwać mi oddech. Przez chwilę pogadałem z Piotrem P. ale ten na dużym zbiegu do zbiornika Świętokrzyska 1 urwał mi się i popędził przed siebie. Bałem się, że tak dobra znajomość trasy będzie moim przeciwnikiem i będzie się bardzo dłużyć, ale głowa gdzieś odleciała w swoje rejony i chwilę później byłem na 5 km, pociągnąłem łapczywego łyka piwa od Dominika, zarzuciłem kowbojski kapelusz na głowę i ruszyłem dalej.

Taki kapelusz ma naprawdę sens! Szerokie rondo z przodu chroniło oczy przed słońcem a z tyłu kark. Muszę chyba sobie sprawić jakiś kapelusz biegowy. Mówię na poważnie! A na Dominiku można polegać na na Zawiszy Bydgoszcz!

Bieg ostatecznie miał trochę więcej niż 10 km. Na gpsach wyszło od 10.350 m do 10.450 m. Zegar binarny na mecie w momencie kiedy ją przekraczałem pokazał liczbę 17.

- Prrrrrrr - powiedziała Pani, która zakładała medale. 

Boję się trochę podsumowania i składania obietnic na kolejny rok. Pamiętacie swój pierwszy bal przebierańców? Ja byłem przebrany za Zorro. Na szczęście nie ma kompletnie żadnego powodu abym za rok biegł w pelerynie Zorro :)  Ale będziemy tutaj na pewno!