Parkrun Gdańsk #235

Dziś nie było parkruna pod moimi drzwiami. Dziś biliśmy rekord frekwencji w Parku Reagana. Człowiek łatwo się przyzwyczaja do dobrego i fajnie jest wyjść z domu o 8:50, ale tym razem nadrzędna idea zwyciężyła z lenistwem i zwlekliśmy się z łóżka pół godziny szybciej.

Pogoda świetna, bo około 16 stopni i niebo w pełni zachmurzone. W głębi duszy byłem spokojny o to, że wspólnie z Kreską złamiemy tempo 7:00 min/km i zrobimy jej personal besta, ale to co się wydarzyło dalej nawet mnie zaskoczyło.


Nie jestem absolutnie typem ojca-trenera. Wspólne bieganie z córką to po prostu sposób na łączenie mojego hobby z czasem spędzanym wspólnie. Nie robię żadnych treningów, po prostu raz w tygodniu idziemy sobie potruchtać na 40-50 minut, a potem szukamy pokemonów. Nie znaczy to, że te wspólne bieganie dookoła stawu czy parkruny mnie nie cieszą - bo cieszą gigantycznie!

Tydzień temu przebiegliśmy parkruna robiąc interwały 400 metrów truchtu na 100 metrów marszu. Śliznęliśmy się dosłownie o 2 sekundy od złamania tempa 7:00 min/km.

Dziś w ramach rozgrzewki obeszliśmy większość pokestopów w Parku Reagana. Kreska po otwarciu aplikacji krzyknęła: "o ja!! tutaj jest raj pokestopów" 

Ale na start zdążyliśmy punktualnie. Ustawiliśmy się z tyłu i ruszyliśmy. Na początku trochę zygzakiem. Kreska przebiega z lewej strony na prawą, rozgląda się i w końcu mówi:

- Tato, jakiś pies biegnie parkruna i nas goni!!
- :)

Nie wiem czy to z powodu psa, ale pierwszy kilometr zrobiliśmy w 6 min 42 sek. No i biegniemy dalej. Za nami jakieś 20 osób. Trochę dziwnie się czuję, bo zawsze biegniemy na samym końcu. Pokonujemy promenadę nadmorską i skręcamy na długą prostą lekko pod górkę. Myślę sobie w duchu, że lepiej przejść już w marszobieg... Drugi kilometr robimy kilka sekund szybciej...

- Tato, wiesz co?
- ?
- Myślę, że dam radę przebiec całego parkruna bez chodzenia, ale nie mówię, że przebiegnę, tylko myślę, że przebiegnę.

Hmmm, no dobra. Czemu nie. Ja też myślę, że dam radę :)

Ten pierwszy kilometr w 6:42 okazał się finalnie najwolniejszym. Na drugim kółku wyprzedziliśmy jeszcze z 10 osób i przybiegliśmy do mety na 235 i 236 miejscu na 266 osób!! Nasz czas to 31:55 czyli średnie tempo 6:23 min/km. 100% biegu. Bez chodzenia.

Aż boję się pomyśleć jakie tempo łamiemy za tydzień, bo jeszcze kilka takich tygodni, a to ja odezwę się w połowie dystansu do córki:

- Wiesz Kreska, chyba dam radę, ale nie mówię, że dam, tylko myślę, że dam :)

Przy okazji. To był nasz 10-ty i 50-ty bieg. Ale to temat na osobny wpis.