From the Beginning - part I

"Większość blogów o bieganiu totalnie omija początkowy okres, kiedy bieganie jest najcięższe, a wyniki najsłabsze. Brakuje mi takiej inspiracji dla początkujących"

To słowa, które po dzisiejszym Parkrunie usłyszałem od uczestnika biegu, który podszedł do nas po biegu. Intencjonalnie krótka, kurtuazyjna wymiana zdań zamieniła się w kilkunastominutową dyskusję na temat początków biegania. 

W sumie to prawda. Mało kto prowadzi bloga od samego początku biegania i przez to mało kto zapisuje swoje ewidentne początki. Zazwyczaj - tak jak i w moim przypadku - blog powstaje po jakimś czasie, np. po roku, kiedy z jednej strony autor czuje się bezpieczniej, nie jest już kompletnym ignorantem, ale umykają przez to emocje biegania w ogonie przy jednoczesnym uczuciu robienia rekordu świata. 

Od kilku godzin moja małżonka strasznie mnie męczy abym przyznał się do epizodu z bieganiem z 2011 roku. Ważyłem wtedy 120 kg. Rok pózniej waga była o 10 kg większa, i właśnie rok póżniej zaczyna się moja oficjalna historia. Ale ten epizod z jesieni 2011 był jedną z moich większych porażek, której do tej pory tutaj nie poruszałem.

Zaczęło się od tego, że przy jakimś piątku z sąsiadem zacząłem przebąkiwać, że bym sobie może zaczął biegać dookoła naszego bajorka. Umówiliśmy się, że jak ja zacznę to i on też. Oczywiście nie wierzył w ani jedno moje słowo i niemal pewne było, że cały ten pomysł wyparuje w sobotni poranek. 

Przypomniałem sobie o tym w poniedziałek. Po robocie pojechałem do Fashion House'u i kupiłem zwyczajne bawełniane dresy. Wydawały mi się zwyczajne, a jak to u mężczyzn - decyzja była szybka: pasują to kupuję i wracam do domu aby nie tracić czasu. W domu dumnie je ubieram i prężę moje 120 kg przed żoną. Widzę szok na jej twarzy. Ok, ok... może nie jest to perfekcyjny widok, ale jej spojrzenie jest naprawdę niepokojące. 

-"Dlaczego kupiłeś TAKIE dresy?" - pyta w końcu małżonka

-"Bo będę... biegał??"

-"OK, biegaj, ale dlaczego TAKIE??" - małżonka drąży

Wtedy spojrzałem w lustro pod odpowiednim kątem i zobaczyłem na swojej wielkiej dupie jeszcze większy żółty napis: "P U M A" ...

Hmmmm nie zauważyłem tego wcześniej, ale biorąc pod uwagę, że zamierzałem i tak biegać po ciemku nie bardzo mi to przeszkadzało. Zadzwoniłem do sąsiada - Kamila, zdziwił się, zszokował, ale nie odmówił. Wyszliśmy przed blok i wystartowaliśmy. Po 200 metrach po prostu mnie odcięło. Przeszedłem do marszu. Kamil zaczął biegać dookoła mnie. Poczułem się jak ostatnia oferma, największy  słabiak na osiedlu. Nie pamiętam czy w tym upokarzającym rytmie pokonaliśmy jedno czy dwa kółka dookoła bajorka (okrążenie to 1,3 km). Wiem tylko, że kolejny raz razem pobiegliśmy 2 lata później, ale już w zupełnie innych okolicznościach :)

Tej jesieni 2011 postanowiłem się nie poddawać. Drugi i trzeci raz wyszedłem pobiegać sam. Był październik, ale pogoda była wyjątkowo fatalna. Za czwartym razem zaczął padać deszcz ze śniegiem. Moje bawełniane pumy całe nasiąknęły wodą. Zawziąłem się i mimo takich niedogodności pokonałem marszobiegiem 4 kółka. Ale to były moje ostatnie kółka przed 10 miesięczną przerwą. Następnego dnia rano nie mogłem zginać lewego kolana. Ledwo chodziłem. Operowanie sprzęgłem w samochodzie było torturami. Bolało mnie do tego stopnia, że wysiadając z auta najpierw rekami wystawiałem sobie nogę i wysiadałem trzymając się relingów. Ból trzymał mnie przez 4 miesiące. Do lekarza oczywiście nie poszedłem, bo niby po co... samo przejdzie. I w końcu przeszło. 

Poczytałem trochę po forach i tam WSZĘDZIE było napisane, że osoby z wagą 120 kg przy 188 cm wzrostu, czyli mocną nadwagą, zanim zaczną biegać muszą najpierw schudnąć. Trudno. Falstart. Zdarza się. Przegrałem. Może pochodzę na basen... Powiedziałem żonie, że wrócę do biegania, ale najpierw postaram się trochę schudnąć. A z basenem jak to z basenem, albo trzeba jeździć na drugi koniec Trójmiasta, albo kupić karnet. A karnet ogranicza, bo trzeba mieć czas zawsze o tej samej porze...

Niemal rok później, czyli w ostatni dzień sierpnia 2012 ważyłem kolejne 10 kilogramów więcej. Nie wiedziałem co robić aby schudnąć. Podjąłem kolejną próbę biegania. Wóz albo przewóz...ale to historia na drugą część tego wpisu, gdzie przybliżę początki mojego drugiego podejścia. W 2012 roku biegałem już z endomondo, więc napiszę także o tempie jakim biegałem jako początkujący.