Napisał dziś do mnie Dominik, czy nie mam ochoty pobiec spacerowym tempem dyszki na rozruszanie jego poorlenowych kości. Dyszka zawsze jest dobra. Spotkaliśmy się przed 19-stą i postanowiliśmy trochę bez celu pokręcić się po okolicy. Gdybyśmy byli blokersami to byśmy sobie po prostu siedli przed klatką z piwkiem. Gdybyśmy byli fanatykami motoryzacji to byśmy pokręcili się po dzielni Golfem II. Gdybyśmy byli 15 lat młodsi to byśmy wyskoczyli na Hel pogapić się na foczki w fokarium. Ot taka męska środa. Ale jesteśmy blogerami-maratończykami, więc postanowiliśmy zrobić dyszkę.
Wydawać by się mogło, że okolicę znamy jak własną kieszeń. Jednak mocno się zdziwiłem, że 1,5 roku biegania między Ujeściskiem, Orunią, Zakoniczynem i Kowalami to nic w porównaniu ze ścieżkami wydeptanymi przez wyprowadzaczy psów. To oni są jak Vasco da Gama i Amerigo Vespucci z Gdańska-Południe.
Czy wiedziałem, że 1,5 kilometra od miejsca gdzie mieszkam jest platforma widokowa, z której widać pół Gdańska? Hmmm, coś mi się obiło o uszy, ale przez 10 lat nie pofatygowałem się aby na nią wejść. A widok przedstawia się z niej taki:
Czy wiedziałem, że dosłownie 500 metrów ode mnie są lasy, oczka wodne i ruina dworku wraz z grobem dawnych właścicieli zamordowanych przez Armię Rosyjską w czasie II Wojny Światowej? Tak, wiedziałem, przecież widać ten dworek niemal przez okno... ale byłem przy nim ostatni raz z 8 lat temu...
Biegaliśmy dziś trochę bez ładu i składu, wdrapywaliśmy się na każde wzniesienie w okolicy i zbiegaliśmy "z górki na pazurki". Skręcaliśmy w każdą nową ścieżkę tylko po to aby sprawdzić gdzie prowadzi. Średnie tempo wyszło bardzo spacerowe: 6:23 min/km... idealne na dłuższą przygodę, która czeka nas już za 1,5 tygodnia - TriCityUltra.PL
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz