Ultravoodoo

fot: Live and Let Die

Na początku chciałbym zaznaczyć, że absolutnie z nikogo się nie naśmiewam, tylko po prostu mam nieodparte skojarzenia łączące dwie tytułowe grupy ... mężczyzn. Zastanowiłem się przez chwile, czy to się tyczy tylko mężczyzn, ale świat audiofili jest przesiąknięty męskim pierwiastkiem mniej więcej tak samo samo jak kamizelki wędkarzy. W ultrabieganiu kobiet jest znacznie więcej, jednak w tym specyficznym ujęciu - tzn, podniecaniu się hi-tech sprzętem istnieją chyba tylko mężczyźni.

Po raz drugi zaznaczam, że naprawdę nie mam zamiaru nikogo wyśmiewać - wręcz przeciwnie, chciałbym być w jednej i drugiej grupie, ale i tu i tu stopuje mnie zdroworozsądkowe spojrzenie na finanse. Dodam, że często stopuje w... ostatnim momencie.

Audiovooodoo

Audiofile, to skrótowo ludzie, którzy słyszą brzmienie kabli w swoim sprzęcie. Nie ma w tym nic dziwnego, bo wiadomo, że długi cienki kabel brzmi gorzej niż krótszy i odpowiednio grubszy. To mówi fizyka. Ale bycie audiofilem zaczyna się tam, gdzie fizyka i rzeczy mierzalne się kończą, a zaczynają się odczucia. Są rzeczy, których ja nie byłem w stanie usłyszeć ani zmierzyć:

• dźwięk kabli zasilających (są tacy, którzy na nowo kładą instalacje prądowe w ścianach)
• różnicy w marmurowych podkładkach pod kolumny + superkrążki pod kolce
• różnicy brzmienia pomiędzy kablami łączącymi CD ze wzmacniaczem
• brzmienia oryginalnego audio CD vs tej samej płyty zgranej cd CD-R

www.accusticarts.de

Wiadomo, że im droższy sprzęt tym najczęściej lepszy. Natomiast istnieje pewien punkt, za którym można brnąć dalej w logarytmicznie rosnące wydatki, zaś postrzeganie poprawy brzmienia staje się wyłącznie subiektywne. Za tą granicą zaczyna się ... audiovoodoo. 

Ultravoodoo

....a gdzie zaczyna się ultravoodoo? 

Jestem takim samym ultrarunnersem jak audiofilem - czyli początkującym, albo żadnym. Biegów ultra mam zaliczone raptem pięć. Jestem dzieckiem nowej fali - czyli książek Galaktyki: Urodzonych Biegaczy, Scotta Jurka, Karnazesa i Rolla. Tam czytałem o tym, że bieganie ultra jest... romantyczne. To są świetnie napisane książki, a temat sprzętu jest ograniczony tam głównie do antyreklamy Nike czy biegaczy startujących latami na batonach i napojach energetycznych i kończących z zawałem. Główne tematy tych książek to przemiana, walka, braterstwo, przygoda, odnajdywanie innego siebie... aż chce się biegać! 

Z drugiej strony czytam polskie fora na temat ultrarunningu i znajduję tutaj coraz więcej rozmów na temat sprzętu: kolców na śnieg, zegarków za 2k, plecaków, z których wszystko można wyjąć jedną ręką, genialnych camelbaków, gdzie nie zamarza izotonik, bo przewody idą równolegle do anatomii ciała. Jak czapeczka to nie gorzej niż z dobrym logiem. Buty - w najgorszym wypadku Salomon Speedcross - który jest Volkswagenem Golfem biegów ultra. Ktoś pyta o cienką kurtkę przeciwdeszczową i okazuję się kurteczka z Decathlonu za 34 pln, którą nieśmiało proponuję okazuje się faux pas - bo na UTMB nie wpuszczają z kurteczką poniżej 400 pln.  A przynajmniej nikt nie będzie ryzykował niewpuszczenia... Parcie na sprzęt wcale nie jest domeną początkujących biegaczy, którzy najczęściej rozpoczynają przygodę z bieganiem od zakupów w sklepie Nike. Im rosną dystanse tym parcie na szukanie tych ułamków procentów dodatkowej wygody na szlaku rośnie logarytmicznie. Tymczasem patrzę na siebie, i sprzęt w jakim przebiegłem Łemkowynę 70:

• spodnie Lidl 39 pln
• koszulka warstwa 1 - darmowa
• koszulka warstwa 2 długi rękaw Lidl - 29 pln
• bluza Tchibo - 70 pln
• przeciwdeszczówka z kapturem Decathlon - 34 pln
• zegarek - komórka z endomondo za 1 pln w ramach abonamentu
• buty Asics Fuji Trainer 3 - 189 pln
• skarpetki z szuflady
• gacie z szuflady
• buff - darmowy z pakietu
• rękawiczki 10 pln z przeceny w Decathlonie
• plecak Quechua z 2 litrowym camelbakiem ~140 pln 

Jakby nie liczyć, to daje tylko 500 PLN (mam lajka za to od żony :)), i są to zakupy na cały sezon albo i dłużej. Nie jestem minimalistą, bo buty i plecak są bardzo fajne i spokojnie dają radę, wręcz wzorowo. Reszta wyposażenia też jest OK, no może poza spodniami, które kupiłem za duże i muszę wiązać 20 cm nad pępkiem. 

Co najważniejsze: nie chcę nic nikomu udowadniać, ale zastanawiam się po prostu czy te coraz większe wydatki mają sens? Gdzie kończy się faktyczne przełożenie na szybkość, wygodę, wytrzymałość, a gdzie zaczyna tytułowe... ultravoodoo?