Najkrótsze podsumowanie roku 2019

Blokuje mnie to podsumowanie. Nie mam weny aby je pisać. Dwa razy się  już zabierałem, mam nawet napisane już takie chronologiczne podsumowanie pierwszego półrocza, ale dokończenie i publikację odłożę na nigdy. Kompletnie nie czuję tego wpisu, tego podsumowania. I chyba dopiero teraz doszło do mnie dlaczego...

Wmówiłem sobie, że był to najlepszy rok w moim życiu. Wydarzyło się po prostu w chuj rzeczy: zwycięstwo na parkrunie, 18 z przodu na 5 km, 39 na 10 km, połówka poniżej 1:30, maraton sub 3:15, do tego fajne biegi wyjazdowe, "mistrzostwo Włoch" w biegu osób bez zaświadczenia lekarskiego na 5 km między winnicami, Rzeźnik... Moje wszystkie życiówki mają datę 2019.

Ale tak naprawdę, tak w głębi siebie naprawdę nie uważam, że ten rok był jakiś lepszy niż inne. Oczywiście, że efekty cieszą. Z całą pewnością zapamiętam mnóstwo chwil. Ale nie były one ani szczególnie lepsze, ani bardziej wartościowe niż te, które przeżywałem wcześniej bądź liczę, że jeszcze przede mną.

Może z wyjątkiem tej jednej, tej kiedy naprawdę się wzruszyłem.

Dokładnie tej:

Wspominam to podium dość często. Czasami nawet wyszeptam sobie cichutko pod nosem: "oooo mamo, ale to było zajebiste..."


Ten rok będzie na pewno inny. Jeszcze do końca nie wiem jaki, ale czuję, że mam trochę inaczej w głowie. Zobaczymy...