W poszukiwaniu smaku słynnej zupy dyniowej z Łemkowyny

Nie zjadłem jej na 40-tym km biegu. To był mój największy błąd. Dwie godziny temu mówili o tej zupie w TVP1. Piszą o niej w każdej relacji z Łemkowyny. Pozostaje mi tylko zapisać się na przyszły rok licząc, że nie zmieni się karta menu w Puławach Górnych. Albo spróbować znaleźć ten smak samodzielnie i zaprosić na degustację tych co tam biegli i zupy nie odmówili.

Dynię dostałem od moich rodziców. Piękna, duża, pomarańczowa, z własnego ogródka, nie widziała w swoim życiu ani grama nawozu czy innej chemii.

Resztę składników dopasowałem na oko posiłkując się kilkoma przepisami na Kwestii Smaku:

• starty imbir
• ząbek czosnku
• świeżo mielony kolorowy pieprz
• gałązką rozmarynu przywieziona z pola namiotowego w Chorwacji 
• kmin rzymski
• mielone migdały
• sok wyciśnięty z pomarańczy
• oliwa
• feta
• do dekoracji listki szpinaku i ocet balsamiczny

Dynię najpierw piekłem przez 45 minut w piekarniku. Imbir, czosnek i zioła podsmażyłem na oliwie. Wszystko przełożyłem do jednego garnka, uzupełniłem wodą i gotowałem pół godziny. 

Mmmmmmmm ale to jest dobre! Jakbym zjadł taką zupę na biegu to bym wygrał nawet z samym Staszkiem!!!